Giriş
Son 20 yılda teknolojide meydana gelen hızlı değişimler eğitimcilere öğretim materyallerini etkili bir şekilde sunmak için birçok yeni ve yaratıcı yollar sağlamıştır.
Son zamanlara kadar bu gelişmeler beden eğitiminde kullanımı kısıtlı olan masaüstü sistemlere yönelikti. Fakat kablosuz teknoloji, bilgisayar projeksiyon sistemleri ve fiziksel aktivite gözlemleme aygıtları teknolojiyi artık okul spor salonlarına taşıyorlar. Fiziksel aktivitenin dahil edildiği video oyunların kullanıldığı, aktif oyun ya da exergaming diye adlandırılan oyunlardaki son gelişmelerde yeni bir boyut daha kazandırdı (Thompson, 2008).
Ulusal Spor ve Beden Eğitimi Derneği (NASPE) teknolojinin doğru kullanıldığında öğretimi tamamlayan yararlı bir araç olduğuna inanıyor. Bu yüzden bu dokümanın birinci amacı teknoloji kullanımıyla öğrencilerin ulusal beden eğitimi standartlarına ulaşmasına yardımcı olmak için yönergeler sağlamaktır (National Association for Sport and Physical Education, 2004).
Arka Plan (Background)
Teknoloji ülke genelinde ev ve iş ortamının önemli bir parçası haline gelmiştir, bu genç nüfus arasında da belirgindir. Yapılan son bir çalışmaya göre 6 ve 13 yaş arasında çocukları olan bir ailede, ailelerin çoğunun evinde 4 adet televizyon, %99 unda DVD oynatıcı, %88 inde video oyun konsolu ve %85 inde ise bilgisayar bulunmaktadır. Çalışmaya katılan ailelerin yarısından çoğunda, daha önce hayal bile edilemeyen öğrencilere yararlı bilgiler sağlayan, internet erişimi bulunmaktadır.
Günümüzde 1. Sınıfa giden bir çocuğun günde ortalama 51 dakika video oyun oynadığı, 14 dakika bilgisayar kullandığı bunlara ek olarak 172 dakika televizyon izlediği tahmin edilmektedir. Öğrenciler 12 yaşına geldiklerinde ortalama ekran başında kalma süreleri 109 dakika video oyunu, 79 dakika bilgisayar kullanımı olarak artmaktadır (Hersey & Jordan, 2007). Bu yüksek kullanım oranı çocuklukta obeziteye neden olan faktörler olarak isimlendirilmiş olsa da (Crespo ve diğ., 2001; Gortmaker ve diğ., 1996; Robinson, 1999) bu aynı zamanda şunu belirtir ki, okula girdiklerinde bilgiye ulaşmada ana kaynak olan teknolojiye alışkın ve aşinadırlar.
Öğretimi tasarlamak ve uygulamak için bu temel bir yönergedir. Öğretmenler artık bilgisayarla, video oyun konsoluyla, cep telefonu ya da internet erişimine sahip olmadan yaşayamayan bir nesille karşı karşıyalar ve bu da önemli ölçüde eğitimin kapsamını değiştiriyor.
Teknolojik araçlar ve exergameler bireylere aktivite düzeyleri hakkında objektif veriler ve yaratıcı yöntemler sağlayabilir. Yapılan çalışmalar aktif oyunların oturarak oynanan oyunlara göre daha çok enerji harcamasına neden olduğu gibi kalp atım hızını ve oksijen tüketimini de artırdığını göstermektedir (Graves, Ridgers ve Stratton, 2008; Lannigham-Foster ve diğ., 2006) .
Adımsayar (Pedometre), ivmeölçer (akselerometre) ve nabız ölçer de objektif ve doğru aktivite gözlemleri sağladığından bunlar da önemli araçlardır (Crouter, Schneider & Bassett, 2005; Eston, Rowlands & Ingledew, 1998; Schneider, Crouter, Lukajic ve Bassett, 2003; Tudor-Locke ve Myers, 2001).
Online Beden Eğitiminde kullanılan hibrid ya da harmanlanmış öğrenme yöntemleri (Kachel, Henry & Keller, 2005; Oblender, 2002), online sınavlar, okumalar, sohbet odaları ve sınavlarıyla, yüzyüze eşleşme ve aktivite temelli oturumlarıyla web tabanlı önemli bilgiler sağlayabilir (National Association for Sport and Physical Education, 2007). Tüm bu teknolojik araçların etkin eğitim ve öğrencilerin öğrenmelerini kolaylaştırmalarıyla ilgili yararlı yanları olsada, yararsız yönleri de bulunmaktadır.
2006 ulusal okul sağlığı politikaları ve programları (Lee, Burgeson, Fulton ve Spain, 2007), beden eğitimi öğretmenlerinin %42’ sinin fiziksel aktivite gözlem araçları üzerine, %37’si ise teknoloji üzerine eğitim aldıklarını belirtmektedir. Aynı zamanda çalışmaya katılan öğretmenlerin %17 ve %49’u arasındakiler fitness testleri yönetmek, öğrenci performansını değerlendirmek, portfolyolar ve bireysel aktivite planları hakkında, teknolojinin eğitimi tamamladığı ve veri yönetimine yardım ettiği alanlarda, ekstra eğitim almışlardır.
Bu istatistikler güncellenmiş Ulusal Eğitim Teknolojileri Standartları (International Society for Technology in Education, 2008) son sürümüne ek olarak, Beden eğitiminde uygun teknoloji kullanımı için NASPE standartlarına ve yönergelerine bağlı kalarak tüm sınıflara yönelik uygun örnekler içeren bir kılavuz geliştirmenin önemini vurguluyor (NASPE, 2004, 2009a, 2009b, 2009c).
Beden Eğitiminde uygun Eğitim Teknolojisi kullanılması için yönergeler
NASPE’ye göre teknoloji beden eğitiminde öğretme ve öğrenmeyi geliştirebilir. Bu doküman ulusal standartlara ve gelişimsel özelliklere uygun öğretim yöntemlerinin doğru kullanımı sağlamak için 4 temel kuralı özetliyor.
Yönerge 1: Beden Eğitiminde Öğretim Teknolojisinin kullanılması artan öğretim etkililiğine bir araç sağlamak için tasarlanmıştır.
Öğretim teknolojisi, içerik sunumunu geliştirmeyi sağlayabilen, öğrencilere bilgi aktarmak için kullanılabilen birçok araçtan biridir. Aynı zamanda beden eğitimcilerin etkin öğretim bağlamında kullandıkları nadir bir araçtır. İnternet, Podcastler (Apple, 2009) ve vikiler (Leuf ve Cunningham, 2001) öğrencilere, taşınabilir medya aygıtlarından yönerge almalarına olanak sağlayan, zengin bilgiler sağlamaktadırlar.
Bu bilgi dağıtım sistemleri bilgiyi okul kütüphanesinin dışına genişletti. Bunları layıkıyla uygulamak için, beden eğitimcilerin bu kaynakları dikkatlice gözlemleyerek kullanması gerekli. Öğretim ile ilgili web sitelerinin içerik geçerliliği ve elektronik bilgilerin doğruluğunu değerlendirmeleri için becerilerinin geliştirmelerine yardımcı olacak bilgiyi öğrencilere sağlamak önemlidir.
Projeksiyon sistemleri, akıllı tahta, kablosuz iletim (Wifi ve Bluetooth) gibi teknolojiler geleneksel kara tahta ötesine bilgi ve görüntü aktarmaya olanak sağlarlar. Kurulum ve uygulama süresi derslerdeki etkinlik saatlerini etkilemediği taktirde, öğretmenler bu teknolojik araçlarla beden eğitimi öğretimini artırabilirler. Dersin bir parçası haline gelen, sınıf yönetimine daha az zaman harcanmasını sağlayan bu değerli araçlar için ders sunularının daha önceden etkili bir şekilde planlanması ve hazırlanması gereklidir.
Beden eğitimciler fiziksel aktivite gözlem aygıtlarından hangilerinin çocukların gelişim evrelerine göre uygun olduklarına karar vermelidirler. Çocuk kalp atımlarını gözlemlemek ve bunları yetişkin bireylerin verileriyle karşılaştırmak için teknoloji kullanmak ya da yetişkinler için tasarlanan bir aleti çocuklara kullandırmak geçersiz bilgiler verecektir. Öğretmenler bu araçları öğretimi geliştirmek için yalnızca kullanılan yaşa uygun araçlar olduğunda kullanmalıdırlar.
Beden eğitiminde harmanlanmış online dersleri geliştirmeden ve kullanmadan önce öğretmenlerin içeriği online ortamda nasıl sunacakları hakkında yeterli pedogojik bilgileri olmalı ve ders tasarımları interaktif iletişim içermelidir.
Beden eğitiminde uygun uygulamalar öğrencilerin öğrenme beklentilerine uyumlu ve öğrencilerin gelişim seviyelerine uygun aktiviteleri içermeli ve içerik standartlara uygun olmalı. Teknoloji kullanmış olmak için teknoloji kullanmak, teknoloji müfredat olmadığı öğretimi kolaylaştıran bir araç olduğundan dolayı, öğrenciler için geçerli eğitim deneyimleri sağlamayabilir.
Yönerge 2. Beden Eğitimi’nde eğitim teknolojisi kullanımı tamamlayıcı olarak tasarlanmalı, eğitimin kendisinin yerine geçmemeli.
Teknolojinin hayatımıza girmesiyle, Beden Eğitimi derslerinin video oyunlarına ya da sağlık kulüplerine dönmesi birincil kaygı olarak kalmaya devam ediyor. Beden Eğitimi’nde kullanıldığında, egzersiz oyunları öğrencilere farklı çeşitlerde hayatboyu fiziksel aktiveler tanıtmada ve eğlenceli fiziksel aktivite tecrübeleri kazandırmada yol gösterebilir.
Egzersiz oyunları, öğrencilere fiziksel aktivite seçenekleri sağlamada bir araç görevi ve fitness eğitimi için de müfredat hedefleri desteği sağlamada tamamlayıcı görevi görebilirler. Yalnızca salonlardaki aktif oyunlar, koşu bantları ve diğer alet ve teknolojileri yerleştirmek ve öğrencilerin mümkün olduğunca az eğitmen yardımıyla ya da içerik hedefleriyle katılımını sağlamak, beden eğitiminden ziyade rekreasyon benzeri fırsatlar yaratır.
Öğrencilerin fiziksel aktivite düzeylerini adımsayar ya da kalp atımı ölçüm cihazlarıyla izlemek, egzersiz yoğunluğu ve süresi ile ilgili değerli veriler sağlayabilir, fakat hangi fiziksel aktivite seviyesinin sağlıkla ilişkili fiziksel uygunluk geliştirmeye elverişli olduğu ile ilgili eğitimi sağlamaz.
Çevirimiçi kurslar, web günlükleri, sohbetler ve elektronik postalar ile yüz yüze eğitimde olan etkileşimli öğrenci/öğretmen değişimini sağlamalıdır. Ders sağlama teknolojisi öğretmenin öğretim sürecine destek olmak üzere tasarlanmalıdır, bütün öğretim süreci yerine geçmemelidir.
Dolayısıyla, Beden Eğitimi Öğretmenleri, teknoloji ile fitness geliştirirken eğitici unsurları da dahil etmelidir. Tavsiye edilen öğrencinin yaşına göre fiziksel aktivite düzeyleri hakkında eğitim vermek, günlük tutmak ve sonuçların ölçülmesini sağlamak da dahil olmak üzere teknoloji kullanımının bütünleştirilmiş unsurlarını oluşturmalıdır.
Yönerge 3: Beden Eğitimi’nde eğitim teknolojisi kullanımı az sayıdaki öğrenciler yerine bütün öğrencilere olanaklar sunmalıdır.
Teknolojiyi kullanırken, öğretmenler mutlaka katılımın ve başarının azami şekilde sağlanmasına çalışmalıdır. Bütün öğrenciler –sadece bir kaçı değil- teknolojiden faydalanmalıdırlar. Eğer yeterli sayıda kalp atımı ölçüm cihazı, adımsayar, egzersiz oyunları/bilgisayarlar bütün öğrencilere ulaşılabilir değil ise, öğretmenler istasyon ya da tur formatını uygulamalıdır.
Not: Egzersiz oyunları bölümleri sırasında öğrencilerin elenmesine müsade etmek ve ya egzersiz oyunlarını ödül olarak kullanmak beden eğitimi için tavsiye edilen uygulama yönergeleri ile çelişki yaratır (National Association for Sport and Physical Education, 2009a, 2009b, 2009c). Teknolojiyi kullanırken uygulamaları uyarlamak, öğrencilere eşit ulaşım, maksimum katılım ve minimum bekleme zamanı için fırsatlar sunar ve öğrencilerinin beceri seviyelerine göre elenmeden katılabilecekleri aktiviteler sunar.
Yönerge 4: Beden Eğitimi’nde eğitim teknolojisi kullanımı, öğrencilerin standard temelli müfredat hedefleriyle ilgili verilerini saklamada etkili bir araç olabilir.
Öğrencilerin verilerini yönetmek için teknoljiyi kullanmak öğretmenlere, ebeveynlere ve öğrencilere program standard ve hedeflerine göre öğrenci durumu ile ilgili değerli bilgiler sağlayabilir.
Microsoft Excel, Web and çeşitli program CD’leri gibi masaüstü bilgisayar programları, taşınabilir cihazlardaki verileri kolayca ve çabukça transfer edebiliriler. Bu teknolojiler, ölçme performansını çabuk ve kolay hesaplamalarla arttırma konusunda beden eğitimi öğretmenlerine yardım eder ve bireysel fitness planları hazırlamada yardım eder.
Hareket analizi yazılımları ve dijital videolar öğrenci değerlendirmesini kolaylaştırır, böylece öğretmen, akran ve bireysel değerlendirmeyi güçlendirir.
Kalp atımı ölçüm cihazları, adımsayarlar ve aktif oyunlar gibi birçok teknoloji, performansı takip etme ve öğrencilere süreçleri hakkında takip imkânı sunar. Bununla birlikte, beden eğitimi öğretmenleri bu cihazları seçerken geçerlilik ve güvenirliliklerine de dikkat etmelidirler. Öğrenciler ayrıca bu cihazları kullanmada deneyimli olmalı ki zaman yönetimi ve öğrencinin aktif olması konusunda etkin olsun.
Öğrenci verilerini yönetmede etkin olmak için, öğretmen teknolojiyi sınıfa tanıtmadan önce kullanmış olmalı ve öğrencilere o teknolojiyi nasıl kullanılması gerektiği konusunda etkili bir öğretimde bulunmalı. Bu durum teknolojinin dersin hedeflerine ulaşmada bir engel teşkil etmediğine emin olunmasını sağlar.
Teknolojiyi beden eğitiminde uygulama, öğrenme ve öğretmeyi güçlendirebilir ve nitelikli beden eğitimi programı sunmaya katkı verir. Teknoloji içerik sunumuna yardım edebilir ve öğrenciler fiziksel olarak eğitimli, hayat boyu fiziksel etkinlik konusunda bilgili, becerili ve güvenli bireyler olmalarına yardım eder (National Association for Sport and Physical Education, 2004, 2009a, 2009b, 2009c).
KAYNAKLAR
Apple (2009). Podcasting: A better messenger for your message. Retrieved January 16, 2009, http://www.apple.com/business/podcasting/?cid=WWA-SEGO-BIZ080324G-A1BJR&cp=WWA-SEGO-BIZ080306G&sr=WWA-SEGO-BIZ080306G.
Crespo, C. J.; Smith, E.; Troiano, R. P.; Bartlett, S. J.; Macera, C. A.; & Anderson, R. E. (2001). Television watching, energy intake and obesity in U.S. children: Results from the 3rd NHANES: 1988-1994. Archives of Pediatric and Adolescent Medicine, 155, 360-365.
Crouter, S. E.; Schneider, P. L.; & Bassett, D. R. (2005). Spring-levered versus peizo electric pedometer accuracy in overweight and obese adults. [Journal]. Medicine and Science in Sports and Exercise, 37(10), 1673-1679.
Eston, R. G.; Rowlands, A. V.; & Ingledew, D. K. (1998). Validity of heart rate, pedometery and accelerometry for predicting the energy cost of children's activities.
Gortmaker, S. L.; Must, A.; Sobol, A. M.; Peterson, K.; Colditz, G. A.; & Dietz, W. H. (1996). Television viewing as a cause of increasing obesity among children in the U.S., 1986-1990. Archives of Pediatric and Adolescent Medicine, 150, 356-362.
Graves, L. E.; Ridgers, N. D.; & Stratton, G. (2008). The contribution of upper-limb and total-body movement to adolescents' energy expenditure whilst playing Nintendo Wii. European Journal of Applied Physiology, 104, 617-623.
Hersey, J. C. & Jordan, A. (2007). Reducing children's TV time to reduce the risk of childhood overweight: The children's media use study. Retrieved January 16, 2009, from http://www.cdc.gov/nccdphp/dnpa/obesity/pdf/TV_Time_Highligts.pdf
Kachel, D.; Henry, N.; & Keller, C. (2005). Making it real online. Knowledge Quest, 34(1), 14-17.
Lannigham-Foster, L.; Jensen, T. B.; Foster, R. C.; Redmond, A. B.; Walker, B. A.; Heinz, D.; et al. (2006). Energy expenditure of sedentary screen time compared with activity screen time for children. Pediatrics, 118(6), 1831-1835.
Lee, S. M.; Burgeson, C. R.; Fulton, J. E.; & Spain, C. G. (2007). Physical education and physical activity: Results from the School Health Policies and Programs Study 2006. Journal of School Health, 77(8), 435-463.
Leuf, B. & Cunningham, W. (2001). The Wiki way: Quick collaboration on the web. Boston: Addison-Wesley Longman.
National Association for Sport and Physical Education (2004). Moving into the future: National standards for physical education (2nd edition). Reston, VA: National Association for Sport and Physical Education.
National Association for Sport and Physical Education (2007). Initial guidelines for online physical education: A position paper from the National Association for Sport and Physical Education. Reston, VA.: Author.
National Association for Sport and Physical Education (2009a). Appropriate Instructional Practice Guidelines for Elementary Physical Education Reston, VA: Author.
National Association for Sport and Physical Education (2009b). Appropriate Instructional Practice Guidelines for High School Physical Education. Reston, VA: Author.
National Association for Sport and Physical Education (2009c). Appropriate Instructional Practice Guidelines for Middle School Physical Education. Reston, VA: Author.
Oblender, T. (2002). A hybrid course model: One solution to the high online dropout rate. Learning and Leading with Technology, 29(6), 42-46.
Robinson, T. N. (1999). Reducing children's television viewing to prevent obesity: A randomized controlled trial. Journal of the American Medical Association, 282, 1561-1567.
Schneider, P. L.; Crouter, S. E.; Lukajic, O.; & Bassett, D. R. J. (2003). Accuracy and reliability of 10 pedometers for measuring steps over a 400-m walk. Medicine and Science in Sports and Exercise, 35(10), 1779-1784.
Thompson, K. (2008). Word Watch. Popular Science, 272(1), 2.
Tudor-Locke, C. E. & Myers, A. M. (2001). Methodological considerations for researchers and practitioners using pedometers to measure physical (ambulatory) activity. Research quarterly for exercise and sport, 72(1), 1-12.
